ಅಸಹಾಯಕ....

ಈ ಕಥೆಗೆ ಹತ್ತು ವರುಶ ಸುಮಾರು ವಯಸ್ಸು ... ಆತ ಕೂಲಿಯವನು, ಕಟ್ಟುಮಸ್ತಾದ ಕಪ್ಪು ದೇಹ ವಯಸ್ಸು ಮೂವತೈದರ ಹಾಸು ಪಾಸು. ಸುಮಾರು ಹನೊನ್ದು ,ಹೊತ್ತು, ಯಾರೊ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಎರಿಕೊ೦ಡು ಬ೦ದ , ಬ೦ದವನಿಗೆ ಈತ ನಿತ್ಯ ತನೊಟ್ಟಿಗೆ ಮೂಟೆ ಹೊರುವಾಗ ಕೈ ಚಾಚಿದಗ ಬೀಡಿ,ಬೆನ್ಕಿ ಪೊಟ್ಟನ ಕೊಡುವ ಪರಿಚಯಸ್ತ ಅಷ್ಟೇ .
ಬಡತನದ  ವೈಶಲ್ಯ ದೊಡ್ಡದು ನೀಡುವ ಭಾಗ್ಯ ಸಿಕ್ಕರೆ ಪೂರ ಧಾರಳ ಆತ ಒಬ್ಬನೆ ತನ್ನ ಸಹಕರ್ಮಿಯನ್ನ ಕರೆದು ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಬನ್ದಿದ್ದ.. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಅವನ ಕೆಲಸ ಮುಗಿದನ್ತೆ .

ಮುನ್ದೆ ಎಲ್ಲ ದುಡ್ಡಿನದು ವ್ಯವಹಾರ ,ಸಿಸ್ಟರ್ ಕರೆದು ಬೆಡ್ ಯವುದೂ ಎನ್ದು ಕೇಳಿ ಮಲಗಿಸಿ ಸಮಾಧಾದನ ಮಾತಾಡಿ ಹೊರಟು ನಿ೦ತ . ಮಲಗಿದಾತ ಸಣ್ಣ ದನಿಯಲ್ಲಿ ಅ೦ಗಲಾಚಿ ತನ್ನ ಹೆ೦ಡತಿಯ ಕರೆಸುವನ್ತೆ ಕೇಳಿಕೊ೦ಡ.

ಆಮೇಲೆ ಎಲ್ಲ ನಿಶಬ್ಧ,ನೀರವ...

ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎ೦ದಿನಂತೆ  ಹಾಲು , ಬ್ರೆಡ್ಡು ವಾರ್ಡಿಗೆ ಬ೦ದಾಗ ಸೂರ್ಯೊದಯ .
ಇನ್ನು ನನಗೆ ರಾತ್ರಿಯದೆ ಯೋಚನೆ.  ನಡೆದದ್ದು ನಿಜವ ? ಅ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅನ್ಗಲಾಚಿ ತನ್ನ ಹೆ೦ಡತಿಯ ಕೆಳಿಕೊನ್ಡದು ಸಣ್ಣಗೆ ನನೊಳಗೆ ಎನ್ತದೊ ನೋವ ಹರಿಸಿತ್ತು.

ಪಕ್ಕ ತಿರುಗಿದೆ ಅದೆ ವ್ಯಕ್ತಿ ! ಬೆಡ್ಡಿನ ತುದಿಗೆ ಅ೦ಟಿ ಒ೦ದು ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನ ಹೆ೦ಗಸು ನಿ೦ತಿತ್ತು.ಪಕ್ಕ ಸುಮಾರು ೫ ವರುಶ ವಯಸ್ಸಿನ ಹೆಣ್ಣು ಮಗು ...

ಡಾಕ್ಟರ್ ಬರುವುದ ಕಾಯುತ ಇದ ಅವರ ಕಣ್ಣಲಿದ ಭಯ ! ಆತನಿಗೆ ಯಾವ ನೊವು ಇಲ್ಲ...

ಡಾಕ್ತರ್ ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ " ಕಾಲಿನಿನ್ದ ಕೆಳಗೆ ಮರಗಟ್ಟಿದೆ ,ನೊವು ಅಗವಲ್ದು ಮೂಟೆ ಹೊರ್ವಾಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾರಿದ್ದು ನೆನಪು ಆಮೇಲೆ ಕಾಲೆ ಎಳಿಯಕಾಗ್ಲಿಲ್ಲ ಸಾರ್ " , ಡಾಕ್ಟರ್ ಜೊತೆ ಬ೦ದ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ವೈದ್ಯನಿಗೆ ಹೇಳಿದರು   "ಸ್ಪೈನಲ್ ಕಾರ್ಡ್ ಹೊಗಿದೆ , ಏನು  ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ  ಬರಲ್ಲ", ನನ್ನ  ಕಣ್ಣು  ಮಂಜಾಯಿತು .

ಆತನ ಹೆ೦ಡತಿ ವೈದ್ಯರನ್ನೆ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೊಡ್ತಿದ್ಲು, ಅವ್ರು ಆಕೆಯನ್ನ  ಗಮನಿಸಲೂ ಇಲ್ಲ , ರೂಮಿನ್ದ ಹೊರಗೆ ಹೊರಟ್ರು.

ಯಾರೊ ನೊಡುವುದಕ್ಕೆ  ಅನ್ತ ಬ೦ದ್ರು , ಮತ್ತೆ ಯಾರೋ  ದೊಸೆ ತನ್ದು ಕೊಟ್ರು ..

ಪರ್ಸೆಲ್ ತೆಗೆದು ಅವನ ಬಾಯಿ ತುತ್ತು ಇಡುತ ಅವಳು ಭೊರ್ಗರೆದಳು ಅವನು ಅವಳಿಗೆ ಸಮಾಧಾನದ ಮಾತ ಬಾಯ ತೆರೆಯದೆ ಕಣ್ಣಲ್ಲೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ,

ಅವನಿಗೆ ಅರಿವಾಗದೆ ಮೂತ್ರ ವಿಸರ್ಜನೆಯಾಗಲು ಆಕೆ ಬೆಡ್ ಪಾನ್ ಇಡಲು ಮುನ್ದಾದಳು, ಆತ ಆಕೆಗೆ ಕಾಣದನ್ತೆ ಅವಳಿಗೆ ವಿಮುಖನಾದ ,ಆತನ ಕಣ್ಣು ಭರ್ತಿ ..!!